Önce hayaller öldü,,
Sonra duygularımızı boğduk kendi ellerimizle.
Denize düşmüş yılan misali yaşadık
Ellerimiz yoktu bir yılan bile olsa tututanacak bir dosta
Konserve bir aşkın yanlış ve zamansız tohumlarıydık
Önce hayaller öldü,,
Ardından düşlerimizi kurşuna dizdiler sorgu sual olmadan
Doğru bildiğimiz herşeyi yalanladılar..
Saksıda boynu bükük çiçeklerin köklerini kuruttular acımadan
Bizi daha büyümeden öldürdüler
Henüz tohum kıvamında bile değildik
Sonra hayaller gömüldü,,
Masumiyetin adı bile yoktu lugatlarda
En masum biz olduğumuz zaman.
Bir fatiha bile bilmiyorduk okuyacak
Gidenlerin arkasından
Küçüktük biliyormusun?
Hayata hazır değildik ama umursamadık
5 yaşında ellerimizde nasırlar vardı
Daha işçi sınıfı bile icat olunmadan...
Ve toprak atıldı üstümüze
Kocaman küreklerle...
Hayat durdu, bize hiç acımadan....
Engin ÖZCAN
5 şubat 2001
İstanbul / İstinye
Engin Özcan
Kayıt Tarihi : 24.12.2003 01:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Engin Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/12/24/once-hayaller-oldu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!