Önce gözlerin ölsün Şiiri - Hasan Yılmaz

Bir neşeli ve güneşin güldüğü gün
Ben ıstıraptan uzak ben umutlu
Ve ben benimle öylesine mutlu
Sen gece gibi yüreğime çöktün
Kalbimi akla kara arasında bir yere gömdün

Ellerini düşündüm uzun uzun
Alev alev yakan avuçlarımı
Sonra yanaklarını, sonra dudaklarını
Ve usuma efil efil saçlarını çizdim
Yok kahredemez beni ne ellerin ne gülüşün

Gözlerin geldi aklıma gözlerin
O katil o güleç o çakır gözlerin
Yeniden yaşadım cenneti cehennemi
Her bakışın bir ateş kütlesi
İsterim ki önce gözlerin ölsün

24.05.1984