Önce GÖK GÜRLEDİ... Şiiri - Fatma Saylak

önce gök gürledi
sonra dinmeyen yağmurlar yağdı
ve arkasından senin gidişin
hiç bu kadar uzun bir yas
bir arada tutulmamıştı
karnım toktu
bahçeden taze ıhlamur kokusu geliyordu
karşı komşunun mutfağından yemek kokuları
korkularımın sığınağında
bu sefer herkesten uzak
ilk yağmur tanesinin düştüğü
ruhumda biriken bu açlık
bir daha hiç filiz vermeyecek topraklarda
kendi rüyasını görmekten vazgeçti artık.

oraların dağlarındaki kuşlar seni soruyorlar
ne zamandır uğramıyormuşsun
hep boş işler peşinde
her gün kendi kurşununla vuruluyormuşsun
geçenlerde bizim evin çatısında görmüşler
biraz kilo almışsın
duydum ki boynu uzun, ince bacaklı
bir hanımla nişanlanmışsın.

bizler bizim olmayan hayallerin hikayelerinde
o kadar kalmışız ki
kendi hayallerimizi olana kadar
başkalarının güneşi üzerimizde
doğmuş ve batmış
zaman kendi hazinelerini
değerini bilenlere dağıtırken
biz sen olan cümlelerde
epey bir hayat tüketmişiz.