Toprak gibi şimdi gözlerin; soğuk ve ıslak,
Kâbuslarında terk ettiklerin.
Birkaç damla gözyaşında affedilme umudu,
Kazandım mı sandın zamana aldanarak,
Şimdinin karşı konulamaz cazibesi,
Kör mü etmişti gözlerini,
Hiçbir zaman senin olmayacaklar bir bir?
Nerde kaldığını unutana,
Yardım edemez hiçbir insaf,
Yardım etmez şüphesiz zaman.
Gittiğinde kalan sendin,
Biliyordun, yalan söyledin…
Götürdü yalanların tüm doğrularını,
Kayboldu tüm doğrulukların.
Şimdi pişmanlık denizinde bir taka,
Çoktan yitirmiş pusulasını,
Yitirmiş hiç olmayan insafını,
İnsaf dileniyor doğruluk güneşinden.
Yakamozlara kurban gidecek,
Gönlü hala sabah seherinde.
Çaresiz bir çocuk karşındaydı,
Elinde yok ettiğin hayalleri,
Güneşini sen almadan önce,
Umutla beklerdi seherleri.
Sen almadan…
Önce….
Kayıt Tarihi : 9.11.2021 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir bataklığa saplanmış da çırpınırmış gibi,
Nefessiz kalmış da can çekişirmiş gibi.
Çevresine acıdan başkasını vermeyen kanserli hücre gibi,
Kötü huylu bir tümör, dermansız bir dert gibi.
Bitmeyen bir çile; dinmeyen bir acı,
Mazlumun alnında ; acıtan, sancıtan, kanatan dikenli tacı gibi.
Öyle zavallı,
Öyle çaresiz,
Öyle kimsesiz,
Öyle terkedilmiş,
Öyle ezilmiş, büzülmüş
Ve istenmemiş.
Ötelenmiş, ötekileştirilmiş,
Yazık edilmiş,
Ziyan edilmiş
Terk edilmiş,
Mahvedilmiş.
Ömrüm…
TÜM YORUMLAR (1)