Önce sessizlik oldu, sonra sensizlik
önce mehtaptaki iz düşü, sonra samanyolu
ardı ardına sıralanmış gibi, kokun, gülüşün
sonra ardı ardına düşmüş adımların...
Önce rüyamı böldü yokluğunun bir parçası
oysa senleydim en güzel yerinde
kokunda içimde, hatta gülüşün yanağımda
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
