Önce Şiiri - İbrahim Halil Demir

Gelmeden önce tatlı canı alan Azrail,
Sadece helal kısmetine olmalısın kail.
Canı gönülden seherlerde dua edersen,
Rahmani muradına olursun belki nail.

Girmeden önce o daracık kabre,
Yaradanı zikretmelisin ha bire.
Can bedenden çıkmadan önce,
Atlatırsın envai türlü badire.

Okunmadan önce dertli salan,
Yaman olur hali ahvali körpe balan.
Sevda yoluna baş koymamışsan,
Olamazsın gerçek sevgiliyi bulan.

Bırakılmadan önce musalla taşına,
Felek bakmaz ceylanımsı gözlerin yaşına.
Çok güvenme malına mülküne,
Kalacaksın iyi veya kötü amelinle bir başına.

Çıkmadan önce hayatın meşakkatli yoluna,
Girmelisin bir veli zatın koluna.
Şahlanmadan önce dört nala nefsin atı,
Pür dikkat etmelisin sağına soluna.

Yaptıklarının hesabını vermeden önce,
Kendine bulmalısın hayırlı bir güvence.
Yiyeceğin sayılı lokmaların tükenmişse,
Görevliler götürürler seni bir an önce.

Bırakılmadan önce musalla taşına naaşın,
Yenilmez olur en lezzetli ekmeğin aşın.
Rahmani yollarda gerçek dostların yok ise,
Ne bir gül ekilir ne de olur adın yazılı mezar taşın.

Kılınmadan önce cenaze namazın,
İştiyakla yerine getirmelisin her farzın.
Ne kadar maharetli olursan ol,
Dinlemez kimse orada cilve ve nazın.

Bitmeden önce fani dünyadaki konukluğun,
Yapmalısın işin kolayına kaçmadan kulluğun.
Şeytani yolları protesto etmişsen,
En leziz taamlardan olur baki dünya yolluğun.
19-20/Ocak/2009