Onbir Eylûl İkibinbir! ! Şiiri - Kadir Y ...

Çok çektik...çekiyoruz; kokulu! Dert’ten,
Nice canlar yandı, beşikte- deden,
Menfaat, çalarken çeşitli telden,
Orta Avrupalı şimdi, buna ne diyor? ! .

Kalbimize saplanırken, puşt’un hançeri,
Yakın Avrupalı, buna ne diyor? !
Sıra ile kapı- kapı çalarken,
Güney Avrupalı şimdi, buna ne diyor? ! .

Verilen silâhı, “kullanma! ” dendi! ! !
Kuzey Avrupalı, buna ne diyor? !
Bir yaz mevsiminde, turist göndermeyen;
Orta Avrupalı şimdi, buna, ne diyor? ! .

Sandılar! Sâdece, yanan ocağım!
Sağda- solda dostlar, buna, ne diyor? !
Kelle koltuğunda memur olanı,
Yolcu gider iken şimdi, bölge ne diyor? ! .

Sahipsiz mi sandın, sen bu Vatanı! ? .
Şehidlerim- Gâzilerim gülüyor,
Uğrunda Şehidlik, en yüce makam.
Vicdansız “El“ler şimdi, bir- bir ölüyor.
Ecdâdımı çiğnetmem, ben hiçbir zaman.
Bu Vatan benimdir, Dünyâ, biliyor...

Ey! Vatan evlâdı, uyuma! .. yürü,
Bitmez, Kahraman Ordu’mda, bu güzel Türkü.
Haykırır- gürlerim, şimşekle Ülkü’m.
Türk’e gayrı Türk’den başka dost olmaz…

Hey! Ulu Türkoğlu canım fedâdır,
Vatanım, nâmusum hep doğrudadır,
Şairim... haykırırım... Bu bir sevdâdır.
Yirmibirinci asır; mutlak’ Türk’ündür...

Unutma sakın; Şehidler ölmez.
Vatan; uğrunda, ölen varsa bölünmez.
Hain’in oğlundan, vefâ beklenmez.
Türk’e; Türk’den başkasından fayda gelmez…

Şair Kadir, yazsa da yazmasa da bu,
Düşmanlık puştlaştı, terör; çocuğu.
Güvenme dostuna, yıktırma ocağı,
Hayal değil, yeni asır; Türk’ündür…

Kibirlenip- durma! Dâima çalış,
Mutlakâ; işine, sabah erken koş,
Vatanınla övün. Bayrağınla coş.
Kırılmadık bırakma; taş üstünde- taş! ..

Nihâyet; güçsüze yakışır terör,
Çıkacak ininden, hep birer- birer,
Bu çirkin oyunu, târihler yazar,
Yine, alnı açık; Türk’dür, her bahar...

Şehid’e saygını, eksik eyleme,
Bak! Bastığın yere, başın’ dikleme,
Sen, Türk Milletisin, şükür; Verene.