Onbeş Yaşıma Şiiri - Fikret Tunç

Bir kitap gibidir bazen hayat.
Kapağından anlamaya çalışırsın önce.
Sonra arkasını çevirirsin belki.
Kısa yoldan öğrenmeye çalışırsın hep.
Her kısa adımda daha çok yanılırsın işte
Oysa kapağını açmalı önce
Ön sözü bi okumalı
O ön söz alıştırır işte bazı şeylere
Tokatların acısını azaltır
Tekmelerin çürüğünü belki de
Sonra okudukça öğrenirsin
Hayatın buyuk tuzaklarını
Aşkları öğrenirsin sonra
Sevmeleri...
Sonra yaşamayı öğrenirsin.
Derken bir bakmışsın son sayfalardasın.
Ne okuyacak satırlar kalmış geride
Ne yamacında bir nefes
Ne duruyorsun o zaman?
Kitap bitti diye bitti mi her şey?
Hiç mi bir şey öğrenmedin okuduğun sayfalardan?
Hadi at artık adımların kocaman dünyaya.
Şimdi senin kendi kitabını yazma zamanın.
İşte şimdi başlıyor senin
İkinci baharın.