Onbeş Temmuz Şiiri - İsmet Anik

Gözden süzülen her damlada hüzün arama
Salya-sümük akıtıp kıs kıs gülenler de var.

Her konuşanı, her düşüneni adam sanma
Aynalarda kendini insan bilenler de var.

Kırılsın o aynalar ki seni insan gösterir
Ne aynası; Kendinden üstün görenler de var.

Gel İnsan içine gir dersin geri asılır
Çoban ardında sürü olup gelenler de var.

Kendini gök yüzünde parlayan yıldız görüp
İsli mumun titrek şavkında sönenler de var.

Sırtta cübbe, başta kavuk, kurulup kürsüye
Lahza hocalık saltanatı sürenler de var.

Bir damla yaş ile, bin damla kan akıtarak
Şüheda kanına hacamat diyenler de var.

O Şüheda kanıdır, kalanlara sıhhattir
Millete sıhhati sala'da verenler de var.

Ey! gafiller, Türk cihada düğün diye koşar
Meydana kefene sarınıp girenler de var.

Ufuk kızarınca başlayıp, şafak sökmeden
Ay ile yıldızı kanına serenler de var.

Ağlardı bu İstiklale Akif sağ olsaydı
Bu zafer de Çanakkale de ölenler de var.

Kara bir leke düştü, o gün beyaz sayfaya
Onbeş Temmuz gününü bayram edenler de var.

Biz Türk'üz cengi Farz biliriz, Vacip'tir bayram
O bayrama İsmail gibi erenler de var.

Bir kez küheylan şahlanıp toz kopmasın yerden,
Burağı ile göklere yükselenler de var.

Ezelimiz de, ebedimiz de Türk'tür bizim
Gemiyi dağda bayırda gezdirenler de var.

Şimal den Cenuba, Garp dan Şarka yüzyıllarca
Hakkı Hak bilip, adil hüküm sürenler de var.