On beş Temmuz (özel) Şiiri - Zeki Günay

On beş temmuz gecesi unutulmaz zafer,
Ben deyim çelikten sen de etten bir miğfer.
Yiğitler yürür tanka Titrer kaldırımlar,
Vatanım da taze açmış güzel nilüfer.

Heyhat bu zalimler ordusu çırpınıyor,
Tanklar tutulmuş, köprülerse yıkılıyor.
Omuzlar, başlar, gövde, bacaklar kopuyor,
Düşman vatanıma girmişte sokuluyor.

Görüyorsun değil mi Allah bizden yana,
Bir yiğit ki bayrağıyla bulanmış kana.
Kıydı zalimler ordusu, yiğit bin cana,
Kardeş kanı döktü, darbe dediler buna.

İyi bak kimi evli kimi nişanlıydı,
Ahmet ve Ayşeli hepsi delikanlıydı.
Şehitlik onlara cennetten bir kapıydı,
Korkmadılar çünkü onların vatanıydı.

Nice ana evlatlar kaybetti sevdiğini,
Ama hiç kimse kaybetmedi benliğini.
Tüm dünya gördü Türk''ün büyük zaferini,
Unutmaz Millet on beş temmuz gecesini.

Sabaha kadar dinmedi, vatan da sela,
Başınıza açsın Allah bin türlü bela.
Şu ömrünüz uzamasın çıkmasın yıla,
Feto şerefsizi namazını kim kıla.

Gecelerce nöbet tutuldu şu vatan da,
Yemek paylaşanı elde bayrak tutan da.
Kimimiz yerde yattık kimimiz beton da,
Görmedik senin gibi vatan satan da.

Körpe çocukların elinde Türk bayrağı,
Tütecek her zaman Türkiye'min ocağı.
Elimizde duruyor bak İslamın sancağı,
Bu vatan dinsiz feto, peygamber ocağı.

Bir türlü bilmediniz bu vatanı sevmeyi,
Sizler seversiniz papa''ya diz çökmeyi.
Papa''mı verdi lan size taze ekmeği,
Güvendiğin o dağ bir gün vurur tekmeyi,

Kul Zeki güder, senin gibi itleri,
Alamadı ülkeyi, aciz kansız bitlerin.
Bak mahpus damında, sallanıyor ipleri,
Bu vatan çok gördü, kanı bozuk piçleri.

ŞAİR YAZAR: ZEKİ GÜNAY