Onbeş Eylül Şiiri - Furkan Kaya 5

Lâkin kal diyemedim yağmura.
Yedi renkli cümbüşe,
Biraz daha bekle diyemedim.
Sesin o kadar güzeldi ki
Çıt desem bir an,
Eksilecektim...
Yapraklarım güneşi isterken bile
Çiçeğim yağmurunda kaldı.

Toprağım koktu, kökün durulmadı;
Ben bulutunu düşledim.

Yenice ısınır sandı yapraklarım,
Doyuyor gibiyim.
Şu dağın ardısın ve güneş yine oradan doğacak.
Kelebekler, arılar ve güzel saydığım herşey;
Güzellerimi alıp gidecekler yine...

Çiçeğim yağmurunda kaldı.
Güneşim batınca geleceksen eğer;
Razıyım yeniden ıslanmaya, üşümeye
Kırılmaya...
Aklım can verenimde kaldı.