Onaylamıyorum Sizi! Şiiri - Anıl Erkmen

Kuytu bir köşedeyim şimdi,
çekildim sular gibi toprağıma dağıldım
toplanabilmek için..
Yüzünüzdeki o kaşları çatık,
çirkin ifadenizi görmemek için
ya da attığınız o meteliksiz kahkahalara
alet olmamak için...
gömüldüm inime,
inim inim inledimde isyan etmedim yine.
Bekledim...
bekliyorum...
biliyorum bir gün son bulacak nefretiniz,
beni anlamaya başladıktan sonra
geri döneceksiniz...
Bense..
sizin bıraktığınız nefretleri
toplamış bir şekilde
püskürteceğim üzerinize...
Yüzüme bakabilecek dahi yüzünüz kalmadığından
ağlarsınız muhtemelen
ve ağlatırsınız istemeden,
soğuk o don tutmuş
ifadesiz yüzümün kıyılarından
akan yaşlara sevinemez,
korkarsınız!
İp gibi dizilir,
nizami duruşlar sergilerken önümde
tavırsız izleyiş ve serzenişlerime
anlam getiremezsiniz.
Bİriniz konuşsa,
hep bir ağızdan açılacaksınız
bayram çocukları gibi
ama o ayakkabı
,montunu alamayan baba gibi
elleri dizlerinde otururen ben,
cebimdeki son bozuklukları
yüzünüze firlatmak geliyor içimden..
Kaç para!
kaç paraya sattınız beni diye haykırıp...
Her birinizin başı öndeyken,
cezalandırmak istiyorum
türlü işkencelerle sizi,
beni bu denli güzel bir rüyadan
uyandırdığınız için
aslında teşekkür etmeliyim hepinize
ama onaylamıyorum sizi...