Onarım Şiiri - Naime Erlaçin

kendimi onardım bugün
-ruhumu besleme vakti-
düşünce çekirdekleri kırdım
ilahi bir müzik eşliğinde

üstüme yığıl ey sonsuzluk!
yıka beni rüyalarınla
sana emanet ettim acıyı
hüznümü
zamanı akıttığın sulara

Anaximander’e konuk oldum
yazmaya aşık
Afrodit’i sordum İda Dağından
:
bir yarışma mıydı dağdaki
salt güzellik miydi önemli olan?

çok soru sordum
beklentim çoktu yaşamdan

vurmalılar yüreğime kondu 5. senfonide
inledi “dört mevsim”de yaylı sazlar
uzattım elimi içimdeki “bilge”ye
tuttu
yanıtlandı bütün sorular

yeniden doğdum kendimden
kendimle dost oldum

yaratmak mümkün mü onarımsız
mümkün mü doğurmak yinelenmeden!

(24 Temmuz 2003)