Onaltı.... Şiiri - Nebi Ünler

Esti
Kapıldım rüzgarın en delisine
düşünmedim sonunu, ne götürür, ne getirir,
ne çıkacak karşıma.
kolaymı
beni sana getirecek bu rüzgar
dönerken dünya, dönerken, tekeri otobüsün.
ah be yar
geçmiyor, bitmiyor bu dakikalar
güneş ne zaman nasıl doğar bilemiyorum
evet!
insan, ölmezse görüyormuş be yar.

geçti titreyişlerim
heyecanım normale döndü, hatta gereğınden fazla sakinim
onaltı mayıs sabahı
ve kırk dakikada içtiğm onaltı sigara
açıyorum yedek paketi
arşınlıyorum kaldırımı
karşımda gördüm mekanının önü kalabalık
verdiğin adresdeyim
gelip geçen insanlar, arabalar ne bu kalabalık
sanki bakışlarıyla bana seni soruyorlar.
ve siyah gözlüğün
simsiyah saçın
duracak gibi çarpan kalbin
elimde elin
akşamdan bu yana geçmeyen zaman
şimdi ışık hızında.

sakin ol diyorum
hadi çimdikle beni
rüya olmasın şu an
bitmesin, dursun hiç geçmesin zaman
ela gözlerinde ben, yüreğinde ben, yanıbaşında ben
Yeniden doğuyorum, yeniden doğuyorsun,
ikimizin de doğum tarihi bu gün.
sen Ankara'da kaybolan Ankara'lı
gözbebeğimle, gözbebeğine 'seni seviyorum diyorum.'
'seni seviyorum' diyorsun...
bu söz hiç kimsenin dudaklarına bu kadar yakışmaz
hiç kimse senin kadar beni yakamaz
ve bu Yağmur
Gayrı başkasının olamaz
O Anı yaşıyorum.

Gediz, 18.05.07 Yağmur