Evleniyorsun, kurtulduğunu sanıyorsun,
Buldun bir enayi kendini yamıyorsun,
Tek kurtuluş çarendi ama yanılıyorsun,
Unutma ki o enayiyi de yakıyorsun.
İki yıl kullandırdın kendini, çok kurnazdın,
Yalanlarınla kandırıp onu da inandırdın,
Sonunda başardın kendini ona yamandırdın,
Ocağı sönecek, onunda hayatını kaydırdın.
Geçmişinle hesaplaşma günün geldiğinde,
İnsanlıktan hiç eser kalmayacak benliğinde,
O asker olup sende ona ihanet ettiğinde,
Hayatını söndürecek dönüp öğrendiğinde.
Her zaman peşin yazarım bilirsin geleceğini,
Kurtaramayacak yalanın kaybedican yeteneğini,
Diyeceksin ki zannetmezdim bunu da bileceğini,
Her önüne gelene üç kuruşa kaldıracaksın eteğini.
Kayıt Tarihi : 3.11.2004 23:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!