Ona Hayat Gülmedi O Hayata Gülerdi

Bingöl’ün Kığı İlçesinin
Karer'in dokuz köyünden biri olan
Doluçay (Sağyan) Köyündendi kendisi.
Ekrem Uzunyayla'nın buydu kısa künyesi.

Beş erkek kardeş, bir de bacı.
Anne baba ile oluşur aile ağacı.
Gelinler girdi, aileye oldular baştacı.
Büyür aile çocuklar bilmem kaçıncı.

Büyür büyümesine de aile ağaçları.
Daracıktı toprak damlı olan evleri
Yeterli gelmiyordu artık gelirleri
Belirli sayıdaydı hayvanları

Köy yerinde ek iş bulunmaz.
Az aşla çoğunluk da doymaz.
Artık hanede ağabeyleri duramaz.
Anne baba da hayatta tutunamaz.
Hayat ona gülmedi, Oh hayata gülerdi

Küçük kardeş Eşref ile Ekrem,
Aileleri ile birlikte aynı evdeydi.
Eşref sinirli yaşama küfürler ederdi.
Ekrem hem hayata hemde ona gülerdi.
Gülmedi ona hayat o hep gülerdi.

Her kardeş bir odaya sıkışmış.
Günlük çeşitli sorunlar yaşanırmış.
Hayat onlara sıkça da gülmezmiş.
Ekrem bu hayata inat inadına gülermiş.

Böyle bir yaşam rahatsızlık verir
Ekrem köyden gitme kararı alır.
İki çocuk eşi birde kendi
Ancak Elazığ’a vara bildi.
Merkez Hüseynik Köyüne indi.

Eski bir harabeyi ev edindi.
İşi amelelikti çaresiz şimdi.
Ekrem, Ali Okulu çıkışlı idi.
Ama hayata aydın bakışlı idi.

Hep bir iş arayışı içinde.
Gelecek olamazdı amelelikte.
Sonunda iş buldu TEK’te
Ekrem yarınları ile gülmekte.

Elazığ TEK Bölge Müdürlüğü,
Bölgeye bağlı illerde idi işleri
Ayları haftaları bulurdu işten dönüşleri
Bu nedenle fazla olamazdı ki
Çocuklarını görüşleri
O kısacık sürede yeterdi sevgisi ve gülüşleri
Ona hayat gülmedi ama o hep gülerdi.

1978 Yazında Ekrem yıllık izin yapmakta.
Köylünün biri kahvede otururken,
Evinde elektrik arızası olduğunu söyler.
Hemen kalkıp gider,
Hayır! demek yoktur onun lügatında.
Arızayı bulur evin direk bağlantısında.

Çıkar demir direğe, gövdesi ağırdır.
Kullandığı pensenin gizli kaçağı vardır.
Sarsılır tutunamaz, direkten yere varır.
Ekrem artık hayata neşesi ile gülemez
O hayata gülen insan hayata tutunamaz.

Ekrem tören ile geldiği köyüne döndü.
Yaşam mücadelesinde kısa bir ömür sürdü.
Allah onu sevenlerine çok gördü.
Eşi ile çocuklarının küçük yaşta boynunu büktü.

Allah sevdiklerini çok erken alırmış
Onu cennetine daha çok yakıştırırmış.
Büyüğü onsekiz, küçüğünün yaşı beş imiş.
Ekrem meğer sülalede bir Güneş’imiş.

Aileye bir yıl önce damat olmuştum.
Ekrem babayı bende çok sevmiştim.
Oğlumuza da onun adını koyduk.
Ekrem’in gülüşünü torununda bulduk.

30.05.08-Mersin