Ona Bakan Gözlerimi Şiiri - Bahattin Tonbul

Bir buluttu o
Uzanıp dokunamadığım
Bir yıldızdı o
Yanıp sönen
Tutunamamadığım
Kayardı yerli yersiz gök yüzünde
Karanlıklar arasında sis gibi iz bırakır
Sonrada kaybolurdu
Güneş henüz doğuyordu ki
Bütün hayaller gibi
Oda kaybolup gitti

Bir elinde kalbi
Yüreğinde umut
Alaycı bir gülüşle yumdu gözlerini
Dudakları arasından bir şeyler fısıldadı
Anlayamadım
Tuhaf bakışlar arsında
Dalmışım yeryüzünde
Hala onun dönmesini beklerim
Sanki geri gelecek diye

Geride bıraktığı rüzgar ateşdi
İçimde
Beklesemde yanmışım beklemesemde
Bakmaya dayanamadı gözlerim
Kanatsızdı bir oyana bir buyana çarpdı
Duvardan duvara yansıması
Nur gibiydi yarab
Koru
Ona bakan gözlerimi
Bahattin Tonbul
27.7.2011