On yedisinde çiçeklerim, saksılarında
her günleri yeni hayat,
her damla su ceplerine konan haçlık ve başları dik nemli akşamlarda
kafayı yeni çekmiş çakır keyf Rauf Baba gibi
.....
Karanlığın ortasında elleri toprakla kurumuş,
yanaklarında çamur, balkonda kadehinden yudum alır
komşu kızı karşı apartımandan,
oturmuş açık penceresinden seyreder
karanlıkta görünmemek için onca gizlenir hem de.
heyecanla bakar camın kenarından,
bilse kupkuru elleriyle seyredalmış ay yüzünü gökyüzünün
sözsüzlüğün cümleleriyle konuşurken o çakırkeyf çiçekleriylen...
Kayıt Tarihi : 9.8.2004 03:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!