On yedi yıl geçen ömür Şiiri - Şair Meftun

On yedi yıl geçen ömür
Gördüm seni boşa gitti
Kara kaşın ela gözün
Biçti beni hoşa gitti

İşveli nazlı endamı
Kaşında kudret kalemi
Anlat anlamaz derdimi
Olmaz dedi her şey gitti

Seyir eder sallanarak
Gözler ahu yanaklar ak
Dedim yarim ol dedi yok
Duydum bunu geçtim gittim

Dudakları baldan tatlı
Adı Leyla güzel adlı
Aşkım yüreğimde saklı
Aşk şarabı içtim gitti

Cemali kaleme sığmaz
Boyu azıcık benden az
Nazlıdır da azcık biraz
Sevmem dedi çekti gitti

Ardından ettim ben takip
Saçları sanki tel tel ip
Garip gönlüme tek tabip
Hançer soktu kalktı gitti

İzlerim onu gizlice
Severim ben candan yüce
Güzeller güzeli güce
Baktım gördüm uçtum gittim

Yaşı henüz on beşinde
Gümüş parlar sinesinde
Sıra benler gerdanında
Kestim onu gördüm gitti

Korkarım bakmam yüzüne
Nazar değer cemaline
Düştüm ben eller sözüne
Kirpik oku deldi gitti

Yaşım daha on yedidir
Gönlü kafeste gezdirir
Şu güzel candan bezdirir
Dilber beni ezdi gitti

Üç beş günlük şu alemde
Ben yalnız seni sevdimde
Ufacık kısa ömrümde
Seni gibi görmez gitti

Göreli yarı yıl geçti
Gönül gördükçe hep sevdi
Nazın beni deli etti
Aklım azdı uçtu gitti

Üstüne giymiş zıbını
Çeşit çeşittir elvanı
İşte bu aşkın destanı
Olmaz dedi bitti gitti

Meftun ağlar sızlar durur
Kalmadı ne ar ne gurur
Halini ellere sorar
Gönül harap oldu gitti