On Yedi Çark Şiiri - Hamza Özçelik

Bu on yedi senedir yağan karın şarkısı
Bu birbirine denk on yedi çarkın şarkısı
Dönüyor içimde son sürat, kulaklarımda
Sesi yankılanıyor çarkların, dudağımda
''Yalnızlık, yalnızlık'' tek bu nağme işitilir
Bu ses yüzünden ruhum sevinçlerden itilir
Bir yalnız yolcuyum bu dünya denilen handa
Hiç kimse benim kadar yalnız değil cihanda
Kuşlar sessiz, gül solmuş ve yüzmüyor balıklar
Yalnızlık nedir bilmez yığın kalabalıklar
Sen ruhumun içinde hapsolmuş bir aynasın
Bu devran böyle gider, çevir çarklar oynasın