On yedi Ağustos'a Acımıza

çadırımın üstüne yağmur yağıyor
yüreğimde fırtınalar kopuyordu.
ve ben;
bir acının kahramanıydım
ölü ve enkaz yığınları arasında.
yağmurda, çamurda, toprakta, açıkta
yanı başımda soğuk sevdiklerim
yaşamaya çalışıyorum anılarımla
kim bilir,
nerede ne zaman bitecek bu acı,
ne zaman bitecek bu yürek sızısı...
kim bilir..!

25 ağustos 99
Esinti...
Not:
Yaşanan herşey; en mutlu anından, en acı, yıkıcı anına kadar biz insanlar içindir.Hazinemiz sahip olduğumuz; mal, mülk değildir.Asıl hazinemiz; yaşadığımız, yaşayarak sahip olduğumuz deneyimerimizdir.Deneyimi hazine yapmasını bilmeli ve yapılan hataları tekrarlayarak, acıları ve anıları; yüreğimizi kanatan dikenlere çevirmemeliyiz...
Unutulmamalı; önce insan ve insan yaşamı...