On Üçüncü Mevsim Şiiri - Mehmet Macit

çentik attım geçmiş güne, sabırla.
aylara, mevsimlere.
hayaller umut oldu, sensiz yıllarıma.
gerçeklerin inadına, masallarda yaşadım.
kaf dağının ardında, sihirli lamba aradım.
on iki mevsim geçti, renkli hayallerimle.
on üçüncü mevsimde, hayalleri kaybettim.
rüyalara saklandım umutla.
düşlerimde kabuslar, lanetlenmiş gibiyim.
baş ucumda bir liste, günahlar sıralanmış.
ilk sırada bir isim, diğerleri silinmiş.
suçlarımın nedeni, bu isimde gizlenmiş.

yılları saymak kolay, işkenceler mevsimde.
her bahar geldiğinde, yeniden umutlanmak.
sonbaharın hüznünde, yıkımları yaşamak.
Sessiz bir köşede, doyasıya ağlamak.
on üçüncü mevsimde, demir aldım limandan.
açıldım enginlere.
yosun kokan rüzgarlar, kırdı umutlarımı.
dalgalara esir, kaybolmuş yakamozlar
inadına esmekte, karayelden fırtınalar.
uzaklaşan martılar.
anladım ki bu mevsim, denizler bana kızgın.
Aşka susamış gönlüm, seraplarda kalacak.

yağmura aldırmadan, düşe, kalka yürüdüm.
bilinmeyene kaçtım, karanlıkta ağladım.
on üçüncü mevsimde, gecenin son deminde,
aşkın esaretinde, özgürlüğü aradım.
rüyalar kabus dolu.
hayaller bana uzak.
anılarda adın yasak.
izlerine takıldım.
yüreğimde saplı oklar, uçlarını pas tutmuş.
kangren olmuş yaralar.
yorgun duygularımı, zindanlara hapsettim.
sızlayan yüreğimle, boyun eğdim kadere.

aşka elveda dedim.
on üçüncü mevsimde.

Mehmet Macit
23.01.2012