On üçüncü adım Şiiri - İbrahim Tolga Özsoy

Kalbine kazık saplamazsan ölmez bir lanet taşırım
Kanım çekilir, gözlerim nemlenir ben kururum
Geceleri çıkar mezarımdan korkularla avlanırım
Ne zamandı ölümüm ne zaman yeniden doğdum
Ne zamandır yalnızım?

Kurumuş bir yaşamın çatlak topraklarında
Ne yediğimden bir şey anlarım
ne tenime değenden zevk alırım
ne merem lanetse söndürür tüm ferini gözlerimin
cana dair bir tek acısı kalır nefesimin

Kalbine kazık atmazsan ölmez bir aşk taşırım
Parmağına bir ilmik geçirip idam edersin
İnanmak en büyük devrimidir sadakatin bilirim
İdamlarla bir devrimi söndüremezsin
Ölüm benim on üçüncü adım, daha güçlü gelirim

Gözlerime bakarak alamazsın son nefesimi
Kollarının kapağını kapatıp üzerime
bakarak sevişemesin gözlerime
Nerede sende o cesaret, elinde kazık olan bir sevdanın
Hain kollarında uyuyabilir misin her gece?

Sonsuza kadar süremez hiçbir lanet, elbet bir gece
Kalbim öyle bir yaralanır, kendi kanımda boğulurum
Kanlı gözlerine bakıp hırlarım hece, hece
“Bana gül deme, gülmeyi gözlerinde unuttum”
Ne zamandır yalnızım? bakarak ölürüm gözlerine