On Üç Yaşında Bir Çocuğum

On üç yaşında bir çocuğum
Endonezya’dır benim yurdum
Diğer ülkelerin çocuklarından farklı
Çoğu kez aç uyurum
Her doğan gün bize bir ümittir
Her uzanan el pirinçtir bir lokma ekmektir
Sizden istediğim şeker değil
Oyun değil top değil
Tutup elimizden çıkarsanız bizi bu girdaptan
Kurtarsanız uçsuz bucaksız karanlıktan
Çalışırız inanın çok çalışırız
Ne yapar eder gün ışığına çıkarız
Biz size minnettar kalırken
Sizde bir hayat kurtarmanın
Sevicini yaşarsınız
Bu isteğim sizce zor olmasa gerek
Neye çözüm olmuş silah ne başarmış tüfek
Sanmayın zafer tek onlarla kazanılır
Silahsızda inanın çok işler başarılır
Şiddetten kısılarak çok canlar kurtarılır
İşte ancak o zaman doruğa ulaşılır
Renkli rüyalar görürüm bazan
Büyümüş görürüm kendimi
Üstüm temiz karnım tok
Şöyle bir uzatırım elimi
Şırıl şırıl sular akar
Açlık yok susuzluk yok
Önümüzde yepyeni aydınlık bir dünya var
Hayal bunlar demeyin
Ne olur bana gülmeyin
Mademki bir insanım
Bende ümitle yaşarım
Bugün hayalse ne çıkar
Azmimle gerçek yaparım