ON'suz Asla Şiiri - Ahmet Turan Yalçın

Giderken bıraktığın kokun odamda,
Hiç ağlamadım desem arkandan yalan,
Ben yitik sevdaların üşengeç erkeği,
Sen ulaşılamamış aşkın efsanesisin,
Ben sevmeye çalışanken sen sevmekten uzaksın,
Kurak topraklar gibisin yeşermemiş otların var hala,
Yaşanmış hikayelerden ibaretsin yaşamaya aşikar,
Ben sensiz ama On’suz asla olamam,
ON’suzmu? O soracak olursan adı Sevgi,
Sormuyorsan bırak ta adı bende kalsın,
Sen de hep acıya dayanan yanı kalsın,
Üzmek değil sözüm sevgimi bilmeni istemek,
Bilmek istemiyorsan çekil dünyamdan o zaman,
Ben mi istedim seni karşıma çıkarandan,
Kaderimmişsin nedense sen kadere inanmamışsın,
İsyankar olan ben miyim; acaba yada sen mi?
Bir düşünsene;
Ben yola On’suz alsa diyerek çıktım,
Ya sen On’suzda olur diye çıkmışsın.
Bu işte aramızdaki fark,
Sen sevmeyen,sevilensin.
Ben seven ama sevilmeyenim.
Olsun ben hala ON’SUZ asla diyorum.