On Sekizlik Genç Şiiri - Serhat Arduç

Her şey yerli yerinde bu sabah
Sokaklar durgun, caddeler sakin
Yapraklar yere düşmeye korkuyor,
Çiçekler yüzünü göstermeye utanıyor sanki
Kuşlar kanat çırpmaya üşeniyor,
Güneş doğmamakta ısrarcı yine
Derin bir sessizlik var bütün şehri saran
Kimilerine huzur veren kimilerini korkutan

Korkunç bir haykırış yarıyor sabahı
Ölü toprağı kalkıyor her şeyin üstünden
Can buluyor adeta bütün kâinat...
Görmemiştim güneşi hiç bu kadar hızlı
Yapraklar yere düşmeye dünden razı gibi
Ölümüne kanat çırpıyor can havliyle kuşlar
Belki de bu, insanlığın görebileceği son çırpınışlar

Huzur ve sakinlik meraka bırakıyor yerini
Peki, bu eşsiz nidanın sahibi kimdi?
Derdi neydi ki bozdu bu kadim düzeni?
Ne demiş olabilirdi ki böyle elemli?
Daha on sekizlik gençti çığlığı semayı yaran
Tek derdi birisini sevmekmiş, yaşayan bilir!
Dediği altı üstü üç kelime çok da değil
Ama hayatına yön veren koca üç kelime
"Seni seviyorum Kübra..."