bütün toplamlar on sekiz diyordu
üşürken mevsimler
paris'ten kotarma ve kalabalık bir kentin
iki kişilik bir akşamında...
on sekiz kere mi yoksa on sekizinci mi
hesaplanamaz bir akışta
parladı kendi kendine ve kendine ait olmayan bir kutunun gölgesinde...
parlak ve heyecanlı bir kavisle
durdu,
uzun, beyaz ve değişik ojelerin hükümranlığına son verecek
bir asaletle...
bütün toplamlar on sekiz ediyordu
kutulara inat bir gülümsemeyle...
Kayıt Tarihi : 28.3.2014 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kalabalıkça...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!