VII
Rüzgar değmez oldu artık yüzüme,
Gün ışığı kapıma boş yere gelir;
Kötü bir düş gibi dolar gözüme,
Bu toprak bana dağ, size tepedir!
Toprak yukarda, gül, aşağıda yılan!
Elimde kelepçe, gözümde burgu!
Toprak, kemiğimden etimi soyan
Hırsız, kanlı katil, kefen soyucu!
Bütün uzuvlarım bana darılmış,
Kulağım unutmuş artık sesimi;
Hepsi ayrı ayrı hayale dalmış,
Bu omuz, bu ayak bu el benim mi?
Girdiğim çukurdan iki facia:
Burda karınca dev, insan noktadır;
Toprağın altında bir zaman daha,
Tırnaklar ve saçlar uzamaktadır!
Ölüler, ölüler, koşun imdada!
Ölüler, sizin en yoksulunuzum!
Ölüler, koşun ki öbür dünyada
Topraktan bir sema ile mahpusum!
Yağmur çisil çisil üstüme yağar.
Tabiat kardeşim yasıma ortak;
Şehrin üzerinde uçan bulutlar
Serviler ucunda sallanan bayrak!
Kayıt Tarihi : 16.8.2013 21:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...peki bu vicdan ölçünüzde ma'kus buluyor mu?
tatmadığın nasıl bir şey olduğunu bilmediğin ölümü yazmak.. okuru kandırmak.. aldatmak olur..
samimi içten.. nasıl bir şey olduğunu bildiğin hayatı..
üç beş naciz dize ile sunma.. başarısız kötü hayat şiiri..
sahte.. her yanından yalan dolan sızan.. hayatta iken yaşar iken yazıldığı tabak gibi orta da.. riyakar.. iyi başarılı ölüm şiirine beş çeker bence..
ve fakat.. kendin ölmüş gibi değil.. başkası ölümü gözde canlandırarak.. ölüm şiiri işlenebilir bence.. neden olmasın.. evet noksanlığını şimdi hissettim.. tez sayfama o konuda da yazayım.. ölüm temasını işleyim..bir kırlangıç kuşu kalmıştı yazmadığım.. onu da yazayım..teşekkür hatırlatmanız için.. saygılar..
TÜM YORUMLAR (8)