On Kasımlar Yas Günü Değil Artık...

On Kasımda bir yaprak düştü orman sallandı
Dokuz yüz otuz sekiz...tüm dünya tasalandı.

O yaprakla genç ağaç artık kurur sandılar
Ağaçlar kökten kurur,gafiller aldandılar.

Fırsat sanıp kurt,böcek; içten,dıştan dadandı
Örümceklenmiş kafa, asıl o aldanandı...

Bir kökü Trakya'da,Anadolu'da biri
Sonsuz saçaklarıyla o ağaç hep dipdiri!

Devrimler kabuklaştı,korur o genç gövdeyi,
LAİKLİK'se yaratır ferahlatan gölgeyi.

LAİKLİK gölgesine sığınıp yaşayanlar
Başının yandığını gölge giderse anlar...

O ağaç her yıl yeşil binlerce yaprak açar
Her yaprağında ümit,her yaprakta ATA var.

O yaprak sensin,benim; o ağaç tüm TÜRKİYE 'm,
O ağaç şahlanmış at ona vurulamaz gem...

ATA 'sız yıllar geçti hasretine alıştık
On Kasımlar gelse de ağlamayız biz artık.

İşte bir tane daha geldi yine On Kasım,
ATA 'ya dil uzatan bizler için tek hasım.

O 'na kem söz söyletmem ki atar kafa tasım
ATA 'ya değil benim ATA 'sızadır yasım...