On Kasım Vedası Şiiri - Gülşen Şenderin

ON KASIM VEDASI

Her ışık görkeminde yürek çarpıntısı var
Her kahraman liderin ölümsüzlüğü gibi.
Sancılı bir uyanış, görev çağrılı rüzgâr
Kalpleri uyarıyor, halkından son isteği.
On ‘Kasım Vedası’ ki, gözyaşları dinmiyor.

‘Olamaz’ seslerine karışan hazin yazgı
Şaşkınlık bulutunda Cumhuriyet güneşi
Görev çağrısıdır bu; yaşatmak Atatürk’ü
Türkiye aydınlığı, yaşayan demokrasi
Kutlu bayrağımızla yüzlerimiz inmiyor.

O mavi ışığıyla yapmak istedikleri…
Kısa ömrü yetmedi, çok yönlü dehasına
Bitmemişti, bitmezdi halkına istekleri
Gençler yetişecekti, bıraktığı boşluğa
On Kasımlarda yürek acıları dinmiyor.

Düşlediğin aydın bir ülke, öykümüz şimdi
Bu ulvi görev sonsuz, yorulma bilmeksizin
Sözümüz söz, vatana adalıyız ebedi
Atatürk çocukları, izinde dizim dizim
Barış adına umutlar, inançla sönmüyor.

Bizler aydınlığınla kutlu, mutlu bir ulus
Devrimlerin ki sonsuz, engin mavi semaya
Özgürlük uçurtmakta, masalsı bir görünüş
O kutsal bakışın yayıldıkça Türkiye’ye
Atatürk güneşine karanlık dayanmıyor…

GÜLŞEN ŞENDERİN