On Kasım Şiiri - Adem Avşar

Yıllar varki sızlıyor gönlüm, özüm gamda
Benin gözüm yok Bosna da Azerbaycan da
Senin gibi yaşamak benim de hakkımsa
Beni bana bırakın benim coğrafyamda

Beni bilen, beni dinleyen olmadı
Belki vardı da, gelip beni bulmadı
Haini, hırsızı, kolejlisi, masonu
Memlekete el atmayanı kalmadı

Laf ebeleri hep... laf yaptılar laf
Yıllar yılı kovaladı, gaf üstüne gaf
Dindarı yobaz, aydını bölücü, hepsi kof
Devrimcisi, ülkücüsü, paf kırdılar paf

Bunu öğrenmiş, bunu ilmetmiş bunlar
Medreseli, yüksek seciyeli aydınlar
Kimi nazır, kimi vezir, kimi yazar
Kin ekti, nifak soktu, fitne yazdılar

Adım adım eledi, eledi memleketi
Gün ışığına çıkardı, tüm hakikati
Etnik köken özerki! İnanç hürriyeti
Olmadan, olmazmış yönetmek devleti

Günlerden on kasım, daha büyük yasım
Dışarım düşman dolu, içerde hasım
Kürt dedi, Alevi dedi, İnanan dedi
Parçadı, böldü, ayırdı, kısım kısım

O gün değil! uyuma sen Anıtkabir de
Yazılana inanma! gel bana sor birde
Sen gelmezsen Atam, ben sana gelirde
Teek tek, bütün olanları anlatırım ATAM