Tırnaklarım mıydı uçurum kenarında
kırılan dalların sesi mi bu
yoksa yüreğim mi çatlıyor...
neden kekelemektedir kalemim...
yaşamın örsünde dövülmüş
kalp kendini tümör sanıyor..
dudaklarıma tutun
çek beni yukarıya
ateşe ve gövdeme
sür sevgiyi namluya
acım namlunun ucunda...
hayat beni hiç şımartmadı
yanlızlığa çürüyorum...
yalan da olsa
bir kez şımart beni...
biliyor musun
kimi sözler vardır
kabuk bağlatır yaraları
kimi sözlerse kanatır..
bekleme zamanın ilaç olmasını
vuracaksan vur artık on ikiden...İZMİR
Kayıt Tarihi : 16.8.2004 12:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!