On iki on üç yaşındaydım ben
Ocağımızda bazen aş olmazdı bizim
Sobamız yanmaz evimiz buz gibi olurdu
Tarlada çalışırdı benim babam bizim için
Yılanlar girerdi evimize korkardım ben
Sonradan alıştım korkmuyorum şimdi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta