Kuruyup düşen yaprağını düşünür mü ağaç hiç
gözyaşı kanallarında gondolla dolaşırken aşk
bir isim tamlamasına dönüşmek isterken iki sevgili..
Tek derdi, kendi derinliğine çekilmektir acının;
suyu suyla kirletmek kadar masum
bir gözü öteki göze düşman etmek kadar tehlikeli..
Birbirlerine çarpa çarpa batan gemiler
ağlaşan mürettebat, ağlaşan halatlar, ağlaşan kaos
ağlamayı savaşmak sanan zavallı cahil melankoli..
Bilinmezin içinde pusuya yatmışken bilim
hayatın dağlarına çekilmişken eşkıya durumlar
insan yalnızca bir gün öleceği için sevinmeli..
Kayıt Tarihi : 17.1.2017 15:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!