On iki mevsim yazdım adını duvarlara, kağıtlara.
Tam kış kapıya dayandı dedim, yaz diye sen geldin.
Ne bir gün yağmurlarda estin üzerime, ne karda rahatsız ettin.
Öyle geldin işte, içimdeki buz dağını eritircesine.
On iki mevsim anlattım seni denizdeki ağa, göldeki turnaya.
Tam bahar geldi dedim, gittin sonumu getirdin.
Kime düşman oldun, kime kin ettin, olur olmadık sözler işittim.
Kışımı getirdin.
Öyle bir gittin ki, adını duydukça ‘’ Unutamıyorum ağabey’’ dedirttin.
Merhaba kadın, adını yine hecelettin sayfa sayfa.
Öyle işte öyle gittin, bilmem anlatabildim mi?
Kayıt Tarihi : 28.2.2017 21:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Deniz Bora Koçak](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/28/on-iki-mevsim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!