On İki İmamlar Şiiri - Gülsen Yüksel

Girdim bir mağaraya
On İki İmamlar dizilmişler yan yana
Ahh! Gerçek olsaydı
On İki İmamları gördüm rüyamda

Tir tir titredi, ürperdi bedenim
Tam niyaz edecekken eteklerinden
Sıçrayarak uyandım düşümden
Ahh! Gerçek olsaydı
On İki İmamları gördüm düşümde

Ey! Yezid lanet olsun sana
Nasıl kıydın Muhammed’in torunlarına
Ehlibeyt soyuna?
On İki İmamları gördüm rüyamda

Hüseyin’im dikildi Yezid’in karşısına
Altı aylık çocuğu Ali Asker kucağında
Ali Asker’e bir yudum su istedi
Boynundan okla vurarak şehit etti
Lanet Zeyid, Ali Asker’i
On İki İmamları gördüm düşümde

Oğlunu gömdü Hüseyin, Yezid’in karşısına dikildi
Hüseyin şehit düştü, esir alındı ailesi
Lanet Yezid’in emri üzerine
Hüseyin’imin cesedi atlara çiğnetildi
Yetmiş iki yaren Kerbela’da katledildi
On İki İmamları gördüm düşümde

Uyandım kan ter içinde
Yüreğim yara bere içinde
Sızım sızım sızlar acılarını düşündükçe
On İki İmamları gördüm düşümde

Bir serçe misali yudumlarım suyumu
Yad ettiğimde Hz. Muhammed’i,
Torunlarını, On İki İmamları, Ehlibeyt’in soyunu
Her yudumumda sayarım, On İki İmamın adlarını
Her dara düşüp, nefesim kesildiğinde
Gözlerim İmam Mehdi’nin yollarını

On iki damla yaş, ıslanmış kirpiklerimin arasından
On iki damla yaş, iner göz pınarlarımdan
İçim ağlar, içim sızlar, içim yanar
Hatırladıkça Kerbela’yı,
Andıkça Kerbela’yı,
Yad ettiğimde Kerbela’yı.

(Gülsen Yüksel – 02.07.2018 – 24:00)

''Kalbin varsa TÜRKÜ yakarsın, kalbin yoksa İNSAN''