On iki eylül bin dokuz yüz seksen,
acı ve zulüm büyür, mutluluk eksen.
Duvarlarda pankartlar;
“Faşizme ölüm”, “Halka hürriyet”,
Radyoda muhtıra;
“Düzeni tesismiş” niyet.
Hürriyet değil eziyet, memleketteki vaziyet.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta