On İki Eylül Şiiri - Olgun Önder

On iki eylül bin dokuz yüz seksen,
acı ve zulüm büyür, mutluluk eksen.
Duvarlarda pankartlar;
“Faşizme ölüm”, “Halka hürriyet”,
Radyoda muhtıra;
“Düzeni tesismiş” niyet.
Hürriyet değil eziyet, memleketteki vaziyet.
Sevdası vatan olan ve kalemi kırılan,
sehpada nice insan, biri sağdan, biri soldan.
Can tüccarları oynuyordu,
kirli oyunlarının son perdesini.
“Başardı bizim çocuklar!” diyordu,
çekip purosundan nefesini.
Kaldırıyor kadehini,
“Cheers!”,
yudumluyor viskisini,
Karşılık veriyor bizim çocuklar;
“Şerefinize”.
“Şerefinizi…”.