On gardaş Şiiri - Orhan Yılmaz

biz on gardaştık
anam ben doğmadan ölmüş
rahmetli babam yaşasaydı aynı yaşta olurduk
ölüsüne bir tas su dökemedik
mezarını bilen yok kimbilir kimin üstünde kaldı

biz ongardaştık
dördü kız dördü oğlan
ikisi şöyle, böyle
birine fatma deyende
biri memet deyende kızıyo
biri acından öldü
biri sayımda

biz on gardaştık
biri kendine hayrı olmadan,
daha kendini kurtamadan
memleketi kurtarmaya kalkınca
biz onu kurtaramadık
kız olanı geneleve kaptırdık
renkli gözlüyü evlatlık

biz on gardaştık
biri büyümüşte ahkam kesermiş
küçükken çamurda suyla oynayan
şimdi hortumcu olmuş
biri milletvekili olmuş bizi bile unutmuş size ne fayda
ortancı ben, bir evin küçüğü,
birde süt ana kaldık
biz dayandık o dayanamadı
kestiler birini kanserden
bir meme iki gardaş kaldık
süt anayıda mahallenin sütçüsüne kaptırınca,
hepte yanlız kaldık
ufaklığıda İstanbul'un karanlık sokaklarında kaybettik
bense...