On Dört Yaşım Şiiri - Çizgili Mavi

Sen benim on dört yaşımsın.
Çocuk kimine göre, kimine göre hayli büyük...
Sorsan, kimse bilmez hikayemi,
Anlatsan, kimse anlamaz...
Anlamayacakları gibi, seni!

Sen benim on dört yaşımsın,
ilk mahpusluğum, ilk sigaram...
Baba ocağından ilk ayrılışım, ilk kavgam,
anne özlemimsin,
anne diye damlayan ilk göz yaşım,
ilk hasretimsin!

Hiç bilinmedik bir kentte
ve yapayalnızlığında alemin en kalabalığının...
Ürkek, çaresiz ve beş parasız...
ilk kalışımsın... Ayakta kalışım!
İlk düşüşüm, ilk yıkılışım
ve küllerimden bir ben yarattığım o gece sensin!
Sen benim on dört yaşımsın!

Yazdığım ilk şiirsin,
hiç görülmedik bir kızıl elmaya;
bir gün görmek umuduyla!
Sen benim vatanım, ana yurdum, baba ocağım...
Sen benim deli çağım... En deli çağım!
Akıllanmaz başımsın, aklımı başımdan alanım!
Sahipsiz bir teknede sabahlayıp,
geceler boyunca gördüğüm heyulamsın!
Yenmemsin korkularımı,
Münezzehliğim, arınmışlığım...
ve her enkazdan sağ çıkan, ayaklanan acımsın!

Sen benim on dört yaşımsın...
Kulağıma okunan ilk ezan, adımın verildiği ilk ansın...
Gözlerimi açtığım an, gözümden akan yaşım!
ilk tok gezişim... ilk aç kalışım,
ilk hastalığım, ölüm döşeğinde naaşımsın!
İlk muhtaçlığım; bir yudum gökyüzüne,
Yıldızlara bakıp ilk ağlamışlığımsın...
Sen benim on dört yaşımsın!

Yıllar geçmiş, yollar geçmiş...
ömrümüzden ömür gitmiş,
sen benim ilk geç kalmışlığımsın...
bir mavi deniz,
bir yeşil yosun
ve bir turuncu geceye!
Sen benim içimi döktüğüm sırdaşım,
her gece, binlerce heceye...
Sen benim on dört yaşımsın;
Çocukluğum, gençliğim... ileri yaşım,
yokluğunda ağrıyan başımsın...
Yokluğunla sınanmışlığım,
kaybetmişliğim,
ilk pes etmişliğimsin...

Sen benim on dört yaşımsın!
Bilmediğim, bilip de görmediğim...
Görüp de tatmadığım huzurum...
Sen benim ilk değil elbet;
can bedendeyken son aşkımsın.
Sen benim gizli gamzem, gözümdeki çizgim...
pinhan sevdaam, içimdeki "ah'ımsın!"
Sen benim on dört yaşımsın!