On Dört Şubat Yalnızlarına

Biliyorum yüreğinde bir burukluk olacak
Sabahın erken saatinde kalktığında
Göz ucuyla yanındaki boş yastığa bakacaksın
Sonra nemlenecek gözlerin, özlemle
Nerden mi biliyorum, çünkü sen bensin
Bende sen… Bilirim hüznü, özlemi

Valantine’ya sitemin var mı senin, benim var
Yalnızlığı ve sensizliği daha da artırdığı için
Senden sonra, ne yılbaşı zevkli
Ne on dört şubat ne de doğum günleri
Sabah “kutlu olsun” kadınım diyemedikten sonra
Başucunda aynı yastıkta, sevgiyle

Vitrinlere baktım dün,
Pırlanta tek taş yüzüklere, yanımda gibiydin
Fısıldadın sanki; paramız yok, dikkatli ol!
Ellerinde güller olanları izledim sokakta
Sonra kalakalmışım bir çiçekçinin önünde
Sonrası mı? Bilirsin sulu gözlüyüm
Kim bilir; kaç kişi o gülleri satın aldı
Gözyaşımla ‘seni seviyorum’ yazdıklarımı…