bu gün on dört şubat,
yalnızım...
tabakta,
peynirim ve şarabım,
bir de anılarım,
kadeh kaldırıyorum,
olmayan sevgilime...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
7 Ağustos sıcağının bunalttığı sıralarda gelen 14 Şubat ve kar havası serinlememize sebep oldu. İyi de oldu. Sıcaktan pişmiştik.
6 ay 1 hafta sonra yalnız kalmamanızı temenni ederim.
Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta