bu gün on dört şubat,
yalnızım...
tabakta,
peynirim ve şarabım,
bir de anılarım,
kadeh kaldırıyorum,
olmayan sevgilime...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
7 Ağustos sıcağının bunalttığı sıralarda gelen 14 Şubat ve kar havası serinlememize sebep oldu. İyi de oldu. Sıcaktan pişmiştik.
6 ay 1 hafta sonra yalnız kalmamanızı temenni ederim.
Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta