On Dört Şubat Şiiri - Cahit Telkök

Şubatın yarısında işte bu gün on dördü
Dürtmeyle gelip yola kavuşur mu yürekler
Kör göz açılıp birden aşktan kale mi ördü
Yoksa meşkle mi doldu kuru kalmış arıklar

Her konuya bir günle yapmacıktan yamalar
Kimdir gerçek sevgili eşler yoksa kumalar
Seven için fark etmez Salı ya da Cumalar
Sevmeyen için bunlar akıntıya kürekler

Kuytularda yaşayan kaç yürek var bilseydik
Rahmet edip fakire rızkımızdan bölseydik
Keşke bütün bir ömür kalp kazanıp ölseydik
Merhamet bayrak olsa kalpleri de direkler

Günlere sığdırmışız adet yerini bulsun
Havalara girelim herkes hediye alsın
Unutulan sevgili eşin başını yolsun
On dört şubat yüzünden kılsın kalbi kırıklar

Sevgililer günüymüş emperyalist ezberi
Afrika’ya göz attım Asya’sı kalmaz geri
Çoluk çocuk perişan bir kemik bir de deri
Sevgililer gününde yine içi buruklar

Şubat ayı on dördü bu tezgâhı kim kurdu
Mağazada satışlar bu gün tavana vurdu
Arif geçinen takım bir de nutuk savurdu
Cevizi silkeledi sinsi sinsi sırıklar

Aykıri ömür üç gün her gün infak söyleşmek
Hasenatta yarışıp hayır diye boylaşmak
Kırk değil dörde bölüp birisini paylaşmak
Böylece yama bulur yüreklerde yarıklar

Aykırİ-13-02-2013-Köyceğiz