Kırılmış bir kadeh gibi avucu kanıyordu
Dolmuştu gözleri şehire bakıyordu
Arkasında mutfağı tutuşmuş yanıyordu
Yer onu gökyüzü ruhunu çekiyordu
Çıkmıştı yalınayak balkonun duvarına
Çocukken beslediği kedisi gibi
Soruyordu kendine ne olacak yarına
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta