Kırılmış bir kadeh gibi avucu kanıyordu
Dolmuştu gözleri şehire bakıyordu
Arkasında mutfağı tutuşmuş yanıyordu
Yer onu gökyüzü ruhunu çekiyordu
Çıkmıştı yalınayak balkonun duvarına
Çocukken beslediği kedisi gibi
Soruyordu kendine ne olacak yarına
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta