On Dört Şiiri - Sevda Sevgi Laloğlu

ON DÖRT

Artık konuşma vaktidir sabır da taştı taşıyor
Onca yıldır sustuğumuz ocakta pişti pişiyor
Aklımın kızartmaları tutup alnımdan kaşıyor
Çörek yapmayı bilmeyen sözle börek açıyor

Bön bön bakanlar sarmış Ülkemin toprağını
Danaburnu dadanmış biçmiş yeşil yaprağını
Bahçeyi harap etmiş yaban yerin saksağanı
Asılsız bahçevanlar budamış tümden bağını

Halay başı çekmiş zâlim tutanlar dağı aşıyor
Cepler delik üst baş yırtık aklın yüzüne işiyor
Elde yarından ne varsa hepsini birden eşiyor
Saftirik toplanmış forsa âleme kefen biçiyor

İnadından kuduranlar halen yanlışa düşüyor
Doğruyu satan nâdanlar İnsanlığı bölüşüyor
Utanmadan bir de bize kardeşliği çağrışıyor
Ceddimizden yedi göbek düşmanlığı aşıyor

Belânızı versin desem belâda sizden kaçıyor
Ağzınız murdar yuvası cenabetler koşuşuyor
Eğittiğiniz tüm veledler zîna üstünde yaşıyor
Dindarlık sizden sorulur kindarlık boğuşuyor

Saygı artık para olmuş dengesizler takışıyor
Nerede görgüsüz varsa kafa üstü tokuşuyor
Şeref pul kolleksiyonu zarfa bile yapışmıyor
Geçmişin tüm değerleri bu düzene ağlaşıyor

Öyle kötü ki her şey İnsan kalmak zorlaşıyor
Gidenleri getirmek zor kalanlar zorbalaşıyor
Güzellik taktik değişmiş çirkinlikle dolaşıyor
İnsanlık soyulmuş ruhta ten ki hayvanlaşıyor

Hangi örneği verelim ipler kopmuş dolaşıyor
Saygı Sevgi damla olmuş vefâ ile boğuşuyor
Meziyetin adı kalmış boşboğaz sefâ yaşıyor
Benlik duygusu verimli bizlik kendi savaşıyor

Senin ciğerlerini söküp verirdim eline fakat
Ciğer böbrek ve dalağın olmuş birer sakatat
Bakmam mîdem bulanır hadi şimdi rahat at
Ağa babası paranla üç beş avrat daha donat

Allahın cezası mahlûk aynaya hiç baktın mı
Avunduğun o paranda şeref var mı aldın mı
Fikir zaten yok da hani biraz akıl yordun mu
Karanfili hor görüp Gülle bezenmez o surat

Bunca anlattıklarımı Şiir zannetmeyin sakın
Ne Şiirdir ne de sihir İnsanlığımızdan mühür
Yalnız bunlarla kalsaydı belki ödenirdi mehir
Müslümanlık bir tarafa İnsan öldürücü zehir

Herkes doğrular onaylar üstüne alınmaz hiç
Sorsan bizi bugünlere taşıyan Uzaydan güç
Dokuz köyden kovulanlar sizde de vardı suç
Dürüstlüğe dendi mi hiç tacı al da tahta geç

Dünyaya bundan böyle asla bir suç atamam
Dengesizliğine tek sebep İnsan diye atanan
Doğrulukta yeminliyim yalanla hiç yatamam
Eyvallah der geçerim derde de şer katamam

On dört asır on dört yıl on dört kıtada derdim
On dört asra sığdımda on dört yılda gerildim
On dört yılın hesabını on dört kıtayla verdim
Anlaşılmasam da olur bence niyetime erdim ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]