On dördü noksanın Şiiri - Yusuf Bozdağ

bir sümerli takviminin
mayalı bir herifin anadolu hasretiyle,
hamurundan eksilmişti Şubat,
utanmazca kopuvermiş,
kıvrılıp atılmış

bir sümerli, bir mayalı,
bir Senli, bir benli,
Şubatın on dördü, noksan ayın Seni,
birlikte sürgün edilmiş anadoluya,
memleketin yıkılmış harabelerine,
benim istanbullu Şubatım.

romalı bir gece kadehlerimiz vuruşuyor sanrısı,
arınıyoruz Senle ben, on dördü Şubatın,
sümerli merakı, mayalı hasreti,
Seni eksilerek keşfetmek,
Seni katılarak hasret,
eşitlik savunusu bir şehirde, eksik bir Şubat
ve Senle benin gölgesiz mağarası
alegorik kadınım, Şubat Kadını.

bir Şubat var ki, ortasında bir mayalı,
sınırında Sen, asklepiosun kollarında
yalvarırım Şubatın yıkıcılığına
tanrılar şahidi olsun mayalıların
Seni egenin köpürmüş denizinde taşıyacak,
saçlarınla ısınacak
aziz izmirliler, bu yıkık Şubat duvarında

on dokuz senelik efesli harabesi
on dokuz senelik istanbul odası
on dokuz senelik Şubatsız sümerli takvimi
on dokuz senelik mayalı hasreti
on dokuz senelik romalı kurbanı
ooooonnnn......... doooookuuzzz.........

yıkılmış bir Şubat cümlesi,
ahlaksız rakamları, dostları,
sürgünken öptüm Seni,
hatırlarsın.
nehrinden öptüm Seni,
on dördüncü kez. ve on dokuzuncu
yıkılmış aylar şöleninde.

Seni çok öptüm Şubatta.
Seni Sende öptüm.
Şubatı öptüm.