Aylardan ilk bahar,
Günlerden 19... günlerim cıvıl – cıvıl.
Ne beni sarsan acılarım var, ne de derinlerimi kaynatan sıcak sularım.
Sen, başındayız sanıyorsun, filmlerimizin.
Bense, yarın mezarlarda toprakla oynamayı tasarlıyorum...
Kumdan kalelerle,
Kumdan bizleri kurguluyoruz.
Kavgalarımızda barıştırıyoruz, apayrı kaderlerimizi...
Sen, çiçek kokularını saldıkça hayata,
Ben daha da çıkamaz oluyorum, balçık çamurlarımdan.
Sen benim tasarlayamadığım seni tasvirledikçe,
Ben daha da koyu görüyorum pembe yanaklarını uzaklardan...
Sen, gün geçiyor iyileşiyorsun,
Ben ise deliriyorum yokluğuna, çaresiz kendime sarılıyorum.
Ayrılığını kucaklıyorum.
Ve ayın 19 ‘ ları zehir oluyor alın yazıma, kuşlarım kanatsız.
Yağmurlarım delici...
Bense yokum artık!
19/04/2001
Perşembe
04:17
İzmit
feaxx.com
745
Kayıt Tarihi : 8.12.2012 17:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!