On Dokuz Şiiri - Mar Tı

Hani yazmışsın ya arkasına bir fotoğrafın;
"Bu cansız resmimi gördükçe beni hatırlarsınız inşallah" diye
Eklemişsin biricikleri olduğunu da
Ben unutamıyorum ki,
her anımda sen varsın baba
Hep sen olacaksın
İyi bir şey mi bu
Bilmiyorum
Bazen hatırlıyorum da
Ağlayarak yakardığımı
Bir zamanlar inanmadığım o Tanrıya
Beş dakika sarılabilmek için sana
Rüyamda
Lügatımdan çıkaralı 13 sene oldu baba
Baba kelimesini
Ve bir o kadar da mutluluğu
Bazen huzuru hissedebiliyorum yalnızca
Mezarının yanıbaşında
Toprağa sarılıp o ağlamak var ya
Nasıl arındırıyor ruhumu
Şimdilerde onu da kaybettim
Ruhsuz ve melül yaşıyorum
Yaşamak buysa eğer
Yaşamak buysa eğer
Ben herkesten çok yaşıyorum
25.02.25
Tutulmamış sözlerin var bana
Ben bacaklarına sarılmak için kapıda beklemeyi özledim
Seninle radyo dinleyişimizi
Unutmuş olmama rağmen
sesini özledim
En çok da kızım diye seslenişini
Özür dilerim
Ne olur affet beni
Bahçeye diktiğimiz gül kurudu
Elma ağacı meyve vermiyor artık
Eriğiyse çoktan kestik
Aynısefalar yeşermiyor elimde
Kurutuyorum ben her şeyi
6 yaşımdan beri
Şimdi gelsen sen
O boş evde saysam sana
Ta bine kadar
"Çok kıymetli babacığım"
Belki de iyi olan tek şey
Beni hep o çocuk, saf halimle tanıyacaksın.

En kısa zamanda görüşmek üzere,
seni hâlâ çok seviyor martı'n