On Bir Şehir Şiiri - Turan Demir 3

ON BİR ŞEHİR

Yer demir,gök bakır dı;altı şubat geceden..!
Dalga dalga yeryüzü,gümbür gümbür her yerde.
Yırtınır gece teni,kuru bir ayaz ile.
Ucuz can pazarıydı sanki,on bir şehirde.

Gürleyen asi toprak,tir tir titretir beden.
Ar damarı çatlamış,kasvet ağır gülleden.
Yer yarılır,gök çakar saat dört onyedi de.
Kızgın toprak harını,kusar on bir şehirde.

Dağlar inler zarınan,on bir şehir kıyımda..!
Sesleri bomba sanma,kaç ciğer patlamakta..!
Manasızca dövülür,kızgın toprak tabanda.
Ateşten gömlek biçer,nazlı on bir şehirde.

Binalar merkez şaştı,saniyeler içinde.
Hayaller dona kaldı,kan revan göl içinde.
Ganimet düşürdü ki,kuzgun sancı yürekte.
Bozardı karanfiller aniden,on bir şehirde.

Nefes nefeseydi can,Maraş’ta
Elbistan’da.
Azabın girdabına düştü,soysuz urganda.
Ne ruh kaldı ne beden,çeşmi nigârda.
Yüzyılın garabeti vurgun, on bir şehirde.

Yer damar damar çatlak,
İskenderun,Hatay’da.
Kana bulandı dört yan;Maraş’ta,
Elbistan’da.
Hüngür hüngür ağlarlar,Urfa,
Adıyaman’da..!
Ciğer gözleri; parelenir,on bir şehirde.

Güneş kızıl toprakta,yıldız
kaymaz,zilhicce.
Kızıl kıyamet koptu,Antep
dövünür iyce.
İslahiye,Nur dağı,döndü kevgir kepçeye.
Gök kubbeye yakarır,canlar on bir şehirde.

Deniz mavi,gök mavi;kapanır
siyah perde.
Bin mihnet elinde,Kilis,Antep’te.
Malatya,Elazığ,Diyarbekir'de.
Pusar şehitlerin on bir şehirde.

Mihraba duramaz daha,baskın şafakta.
Adana,Osmaniye’de,binler kaldı
arafta.
Zerre konuşamaz ki,sürçü lisan affola.
Kıyamete yürüdük binlerle,on bir şehirde.

Mavişehir düşledik,simsiyah
sürme çekme,
Boyanır gözyaşların,Turan’î derdin söyle.
Yurdun dört yakasındayız,
dönmeyiz diye,esme.
Elveda demedik ki,henüz;on bir
şehirde.

06. 02. 2025
Turan’î/Turan Demir
MALATYA