On Bir Şiiri - Dilaver Nafiz Bulaşıkçı

Balkonun tepesindeyim
Aşağısı eskiden korkutucuydu
Şimdi değil
İntihar etmek
Hayattan mı kaçmak
Varoluşsal rasyonelliği mi kanıtlamak
Bilinmez
Senin sesin arkamda
Atlama diyor sanki
Sahi nerden çıktı senin sesin
Yüzün var
Fotoğraflarda
Aynada
Sana bakarken
En çok kendime bakıyorum
Aynada
xx
Karşıma çıkıyorsun
Senin o bitik göz altların
Benim Almanya bayrağında ki
Kara günlerime doğuyor
Bilmiyorsun
Sen öyle güzel doğurdun ki beni
Senin adını beraber koyduk
xx
Yürüdüğümde adımlarımı hep hızlı atarım
Senden kaçmaya çalışıyorum
Gece uykusunda terleyen bir çocuk gibi
Adın aklımın ortasında bir fünye gibi patlıyor
Barların yan yana ve karşı karşı dizildiği
Bir sokaktayım,Eskişehir'de
Sokağın ortasında bir yazı
Seni hayal etmenin
Kalpte verdiği
Trajik bir sızı
xx
İnsan duygularını aynaya bakınca görmezmiş
Ne güzel çevirdin beni aynaya
Kendıme
Ama en güzel kendine
Sesin ince ince işliyor beni
Ağacı saran sarmaşık gibi
Ve hayatım karşında
Şartellerini indiriyor
xx
Sana gelmeye ürken bir çocuk
Karanlık bir odanın başında 2 kişiyiz
Ve hayatımızı aydınlatan sigaranın ucu
Neden seviyorum seni diye bulamadım bir ipucu
Metafiziksel bir açıklamanın olmadığı
Veya kurtuluşun
Aşk,bazen kaybediş hali
Bazen kaçış
Bazen de teslim olma halidir
Benim için
xx
Başını omzuma yasladığını hayal ediyor oluyorum
Oysa çok isterim
Verdiğin kavga da
Yorucu mücadelenin arasında
Yanımda dinlenmeni
Kaşların çatık değil ise
Beni sevmeyi dener misin
xx
Senin yüzün çok güzel
Amerikan edebiyatının
Beat kuşağı gibi
Sen Türk edebiyatının
Bir varoluş halisin
Korkmuyorum
Kaçmıyorum
Farkında olmadan kalbimi çok düzelttin
Bir ara gel de
Kelimelerimi de düzelt